Οικογένεια Γεροντούδη
Τα παιδιά του Χριστοφόρου Γεροντούδη του Μαρίνου (1830-1889) Γεώργιος, Λεωνίδας και Νικήτας, έφυγαν σαν μετανάστες το 1875 και εγκαταστάθηκαν στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, για ένα καλύτερο μέλλον, (αφού η Λήμνος ήταν υποδουλωμένη στους Τούρκους μέχρι το 1912).
Από το 1875 μέχρι το 1882 τα τρία αδέλφια είχαν ανοίξει ένα κατάστημα γενικού εμπορίου στην Αλεξάνδρεια και ήταν ευχαριστημένοι.
Η εξέγερση του Ουραμπί, γνωστή και ως Επανάσταση του Ουραμπί (αραβικά: الثورة العرابية), ήταν μια εθνικιστική εξέγερση στην Αίγυπτο από το 1879 έως το 1882. Οργανώθηκε από τον συνταγματάρχη Αχμέντ Ουραμπί (επίσης γράφεται Orabi και Arabi) και γι’ αυτό ονομάστηκε Ουραμπί. Σκοπός του ήταν να καθαιρέσει τον Khedive Tewfik Pasha και να τερματίσει τη βρετανική και γαλλική επιρροή στη χώρα. Η εξέγερση τερματίστηκε με βρετανικό βομβαρδισμό της Αλεξάνδρειας και εισβολή στη χώρα, που την άφησε υπό ξένο έλεγχο μέχρι μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η πολιτική αναταραχή εξερράγη σε βία στους δρόμους της Αλεξάνδρειας. Οι ταραχοποιοί επιτέθηκαν σε Ελληνικές, Μαλτέζικες και Ιταλικές επιχειρήσεις και ξέσπασαν μάχες στους δρόμους. Περίπου πενήντα Ευρωπαίοι και 250 Αιγύπτιοι σκοτώθηκαν. Η ακριβής αιτία της εξέγερσης είναι αβέβαιη. Τόσο ο Khedive όσο και ο ‘Urabi έχουν κατηγορηθεί για την έναρξή της, αλλά δεν υπάρχει καμία απόδειξη για κανέναν από τους δύο ισχυρισμούς.
Μία από τις Ελληνικές επιχειρήσεις που κινδύνεψαν να καταστραφούν τελείως κατά την διάρκεια της αναταραχής ήταν ένα Ελληνικό Γηροκομείο. Το κατάστημα των τριών αδελφών δεν κινδύνευσε, αφού ήταν σε άλλη γειτονιά. Ήλθε όμως αγγελιοφόρος και ζήτησε βοήθεια για τους ηλικιωμένους από τον μεγαλύτερο αδελφό τον Γεώργιο, ο οποίος ήταν το πρωτοπαλίκαρο των Ελλήνων της περιοχής. Επειδή ήθελαν να πάνε και οι τρείς μαζί, Ο Γεώργιος κλείδωσε τον Νικήτα, που ήταν ο νεότερος, σε μία μικρή αποθήκη με πόρτα ασφαλείας και πήραν τα γιαταγάνια και έτρεξαν στο γηροκομείο με τον δεύτερο αδελφό τον Λεωνίδα. Οι εξαγριωμένοι Αιγύπτιοι ήταν πάρα πολλοί. Αυτόπτες μάρτυρες κατέθεσαν ότι ο Γεώργιος σκότωσε 30 Αιγύπτιους, μέχρι που έσπασε το γιαταγάνι του. Τότε ο όχλος τον έδεσε με αλυσίδα και τελικά έκοψαν το σώμα του σε δύο κομμάτια με ένα μεγάλο πριόνι. Το Γηροκομείο γλύτωσε, γιατί ήλθαν στρατιώτες και σταμάτησαν οι εχθροπραξίες.
Τον Λεωνίδα τον πήγαν στο Νοσοκομείο βαριά τραυματισμένο. Τον Νικήτα τον έσωσε ένας εξάδελφος, που πήγε και άνοιξε το κατάστημα και τον βρήκε λιπόθυμο, αφού δεν ήπιε ούτε νερό για τρείς ημέρες. Ο εξάδελφος έστειλε τον Νικήτα στην Ασμάρα της Ερυθραίας (Αβησσυνία) σε έναν άλλον συγγενή, για να είναι μακριά και να ξεχάσει με το χρόνο το μεγάλο κακό που χτύπησε τα αδέλφια του. Η Αβησσυνία ήταν Ιταλική αποικία. Ο Νικήτας ήταν πολύ εργατικός και έξυπνος. Όταν έγινε καλά ο αδελφός του Λεωνίδας ήλθε και αυτός στην Ασμάρα και τα δύο αδέλφια δούλευαν μαζί.
Το 1889 ο Χριστόφορος Γεροντούδης (γιός του Μαρίνου Γεροντούδη) που ζούσε στον Κονδιά, αποφάσισε να επισκεφθεί τους δύο γιούς του στην Ασμάρα. Πρώτος σταθμός η Αίγυπτος. Από εκεί έπρεπε να περάσει από τα σύνορα του Σουδάν με την Αιθιοπία. Για κακή του τύχη, εκείνη την ημέρα συνάντησε τους «Δερβισάδες», που πολεμούσαν ενάντια στους στρατιώτες και σκοτώθηκε πριν φθάσει στην Ασμάρα σε ηλικία 59 ετών.
Το 1891 ο Νικήτας Γεροντούδης έφερε μαστόρους από την Λήμνο (ο πρωτομάστορας ήταν ο Χαράλαμπος Αχιλειάς) και έχτισε το πρώτο λιθόκτιστο σπίτι στην Ασμάρα. Στη συνέχεια έχτισε Εκκλησία και Ελληνικό σχολείο στην Ασμάρα και ήταν πρόεδρος και στη συνέχεια επίτιμος πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας επί 30 χρόνια. Ο Ιταλός Διοικητής της περιοχής τον ανακήρυξε «Ιδρυτή της Ασμάρας».
Το μεγαλύτερο εμπόριο που έκανε ο Νικήτας ήταν: α) η εξαγωγή στην Ιταλία πολλών χιλιάδων τόνων δερμάτων από βοοειδή. β) Μεγάλο καπνεργοστάσιο. Είχε τρείς μεγάλες μηχανές Αγγλικής κατασκευής και δύο Γερμανικές μηχανές με Γερμανό μηχανικό και 600 εργάτες.
Το 1935 η Ιταλία κήρυξε πόλεμο κατά της Αβησσυνίας. Δύο χρόνια αργότερα (1937), ο δικτάτορας Μουσσολίνης ακύρωσε το μονοπώλιο των προϊόντων του εργοστασίου και διέταξε να γίνει κατάσχεση όλων των ακινήτων όλων των κατοίκων που δεν είχαν Ιταλική υπηκοότητα. Έτσι ανεχώρησαν από την Ασμάρα και από τα κεντρικά γραφεία της Γένοβας όλα τα μέλη της οικογενείας Γεροντούδη και επέστρεψαν στην Ελλάδα.
Το 1939 ο Νικήτας Γεροντούδης είχε έλθει στην Αθήνα για να επισκεφθεί τους γιατρούς. Έμενε σε ένα ξενοδοχείο στην Ακτή Μιαούλη στον Πειραιά. Πρόλαβε και γνώρισε από κοντά τον πρώτο του εγγονό, τον Χριστόφορο Γεροντούδη του Λεωνίδα, που ήταν τότε 11 μηνών. Δυστυχώς απεβίωσε μετά από λίγες ημέρες στο ξενοδοχείο, λόγω ανακοπής της καρδιάς του. Ήταν 80 ετών.
Για την περίληψη του βιογραφικού του συγγραφέα Λεωνίδα Γεροντούδη του Νικήτα, παρακαλώ πιέστε εδώ.
Οικογένεια Γεροντούδη - 7 Γενεές
| Όνομα | Σύζυγος | Χρονολογία | Επάγγελμα | Τόπος | Τέκνα | |
| 1 | ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΟΥΔΗΣ | 1750-1830 | Ελαιοτριβείο | Κονδιάς-Λήμνος-Ελλάδα | Μαρίνος | |
| 2 | ΜΑΡΙΝΟΣ Α. ΓΕΡΟΝΤΟΥΔΗΣ | 1800-1870 | Γεωργία-Φύτεψε πολλές Λεύκες | Κονδιάς-Λήμνος-Ελλάδα | Χριστόφορος | |
| 3 | ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ Μ. ΓΕΡΟΝΤΟΥΔΗΣ | 1830-1889 | Επιχειρηματίας | Κονδιάς-Λήμνος-Ελλάδα | Γεώργιος-Λεωνίδας-Νικίτας | |
| 4 | ΝΙΚΙΤΑΣ Χ. ΓΕΡΟΝΤΟΥΔΗΣ | ΧΡΥΣΑΝΘΗ | 1859-1939 | Καπνοβιομήχανος-Έμπορος | Ελλάδα-Αίγυπτος-Αβυσσινία | Γεώργιος, Χριστόφορος-Λεωνίδας-Ελισσάβετ και Νικόλαος |
| 5 | ΛΕΩΝΙΔΑΣ Ν. ΓΕΡΟΝΤΟΥΔΗΣ | ΜΑΡΙΑ | 1903-1991 | Έμπορος-Δημοσιογράφος-Συγγραφέας | Αβυσσινία-Ελλάδα-Ιταλία | Χριστόφορος-Χρυσάνθη-Ευαγγελία-Παυλίνα-Νίκη-Αλίκη |
| 6 | ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ Λ. ΓΕΡΟΝΤΟΥΔΗΣ | ΜΕΛΠΟΜΕΝΗ | 1938- | Πλοίαρχος Εμπορικού Ναυτικού-Επιχειρηματίας | Ελλάδα-Νότια Αφρική | Λεωνίδας, Μαρία, Έλενα |
| 7 | ΛΕΩΝΙΔΑΣ Χ. ΓΕΡΟΝΤΟΥΔΗΣ | 1972- | Επιχειρηματίας | Νότια Αφρική-Ελλάδα |